- ιτιά
- Κοινή ονομασία φυλλοβόλων, δίοικων δέντρων και θάμνων, του βοτανικού γένους σάλιξ, της οικογένειας των σαλικιδών (δικοτυλήδονα). Οι ι. χαρακτηρίζονται από τα μικρά, γυμνά άνθη τους (αχλαμυδωτά, δηλαδή χωρίς στεφάνη), που είναι μόνο αρσενικά ή μόνο θηλυκά και αναπτύσσονται σε διαφορετικά δέντρα. Τα αρσενικά άνθη, πολύ εμφανή, παρουσιάζονται την άνοιξη και μοιάζουν με πυκνά αργυρόχρωμα και κίτρινα ωοειδή λοφία, τα οποία σχηματίζονται από πολυάριθμους στήμονες με τους ανθήρες. Οι καρποί είναι μονόχρωμες κάψες με πολυάριθμα μικροσκοπικά, τριχωτά σπέρματα. Έχουν απλά, ακέραια ή οδοντωτά, κατ’ εναλλαγή φύλλα, τα οποία έχουν μακρόστενο σχήμα.
Είναι γνωστά περίπου 200 είδη του γένους αυτού, διαδεδομένα κυρίως στις θερμές και ψυχρές ζώνες του βορείου ημισφαιρίου. Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει περίπου 10 είδη. Η σάλιξηαίγεια έχει ωοειδή, πλατιά και οδοντωτά φύλλα, πράσινα στην πάνω επιφάνεια, γκρίζα και ελαφρώς χνουδωτά στην κάτω. Συναντάται σε υγρούς, δροσερούς τόπους στην ηπειρωτική Ελλάδα και στην Πελοπόννησο. Η σάλιξηλευκή είναι δέντρο μέτριων διαστάσεων με κοντό κορμό και ρωγμώδη, γκριζωπό φλοιό, που συχνά εκλεπτίζεται. Παράγει πολλά όρθια και λεπτά κλαδιά, με ευλύγιστα βραχύμισχα φύλλα, τα οποία είναι λογχοειδή, μακρόαιχμα, ελαφρώς πριονωτά και αργυρόχρωμα στην κάτω επιφάνεια. Το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό δίνει στην κόμη του δέντρου υπόλευκη απόχρωση, ελαφρώς γυαλιστερή στον ήλιο. Οι χοντροί βλαστοί της χρησιμοποιούνται ως πάσσαλος, και τα λεπτά κλαδιά της στην καλαθοπλεκτική. Για την τελευταία χρήση πιο κατάλληλα κλαδιά δίνει η σάλιξη λυγόμορφη, που σχηματίζει θαμνόμορφα δενδρύλλια στις όχθες των ποταμών της βορειοηπειρωτικής Ελλάδας. Και οι δύο καλλιεργούνται σε πολλά μέρη της Ευρώπης για τα ευλύγιστα κλαδιά τους. Στην Ελλάδα συναντάται πιο συχνά, σχεδόν σε όλη τη χώρα, η σάλιξ η λευκή.
Ένα καλλωπιστικό είδος που χαρακτηρίζεται από τα λεπτότατα, μακρόστενα και λυγισμένα κλαδιά του είναι η σάλιξ η βαβυλωνική,που κατάγεται από την Ανατολή και φυτεύεται στους κήπους δίπλα από μία μικρή λίμνη ή ένα αυλάκι.
Λιγότερο διαδεδομένα είναι τα είδη που έχουν κόκκινα-πορφυρά ή αρτίβλαστα τριχωτά κλαδιά ή σφαιρική κόμη και βλαστούς αρχικά χνουδωτούς και έπειτα λείους. Στις κορυφές των Άλπεων ζει η σάλιξ η ποώδης, που έχει ύψος μερικά εκατοστά.
Οι ιτιές, δέντρα που αναπτύσονται σε παραποτάμιες θέσεις σε όλη την Ελλάδα, έχουν λεπτά ευλύγιστα κλαδιά τα οποία χρησιμοποιούνται στην καλαθοπλεκτική.
Η ιτιά η κρεμοκλαδής ή κλαίουσα (σάλιξ η βαβυλωνική), είδος που κατάγεται από την Ανατολή και καλλιεργείται στους κήπους ως καλλωπιστικό.
* * *και ετιά, η (ΑΜ ἰτέα, Μ και ἐτέα και ἐτιά και ἰτιά, Α ιων. τ. ἰτέη και ἰτείη)κοινή ονομασία ειδών τού γένους φυτών Σάλιξαρχ.ασπίδα πλεγμένη από κλάδους ιτιάς και καλυμμένη με γύψο, δέρμα βοδιού ή χαλκό.[ΕΤΥΜΟΛ. ἰτέα < Fιτ-έατο F επιβεβαιώνεται από τη γλώσσα τού Ησύχ. γιτέα- ἰτέα και από τον Όμηρο. Η λ. ανάγεται στη μηδενισμένη βαθμίδα *wī τής ΙΕ ρίζας *wei- «στρέφω, κάμπτω» και συνδέεται με λιθουαν. vytas «πλεγμένη», αρχ. ινδ. vīta-με μακρό ī όπως και στον τ. ἰτέα. Η λ. συνδέεται επίσης με τον τ. ἴτυςΟ τ. εμφανίζει επίθημα -έα, που είναι πολύ εύχρηστο και σύνηθες σε ονομασίες δέντρων, φυτών (πρβλ. μηλ-έα, πτελ-έα, συκ-έη). Ο νεοελλ. τ. ιτιά < ἰτέα, με συνίζηση τού ε (πρβλ. εννιά < εννέα, μηλιά < μηλέα)].
Dictionary of Greek. 2013.